ای پرنده مهاجر ، ای پر از شهوت رفتن  

فاصله قد یه دنیاست ، بین دنیای تو با من  

تو رفیق شاپرکها ، من تو فکر گلمون  

تو پی عطر گل سرخ ، من حریص بوی نونم  

دنیای تو بینهایت همه جاش مهمونی نور  

دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور  

من دارم تو آدمکها میمیرم ، تو برام از پریها قصه میگی  

من توی حیله وحشت میپوسم ، برام از خنده چرا قصه میگی  

کوچه پس کوچه خاکی ، در و دیوار شکسته  

آدمهای روستایی ، با پاهای پینه بسته  

پیش تو یه عکس تازه است واسه آلبوم قدیمی  

یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی  

برای من زندگی اینه ، پر وسوسه پر غم  

یا مثل نفس کشیدن ، پر لذت دمادم  

ای پرنده مهاجر ، ای همه شوق پریدن    

خستگی کوله بار ، روی رخوت تن من 

مثل یک پلنگ زخمی پر وحشته نگاهم  

میمیرم اما هنوزم دنبال یه جون پناهم  

نباید مثل یه سایه ، زیر پاها زنده باشیم  

مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا واشیم 

****************************************

این پرنده مهاجر 

همیشه عاشق پرواز  

حالا با بالی شکسته 

میخونه چه غمگین آواز   

توی یک هجرت جمعی 

دست بیرحمه صیاد 

اونو از جفتش جدا کرد 

با تنهایی آشنا کرد 

نجوای دو جفت عاشق 

روی شاخه های تنها

شعری عاشقانه بود 

صدای قشنگ بالش 

تو فضای بی کرانه 

بهترین ترانه بود 

حالا تنها حالا خسته 

با دلی از غم شکسته 

بی صدا تر از همیشه 

با خودش تنها نشسته 

با صدای غم گرفتش 

شعر تنهایی میخونه 

سوز غمگین صداشو

اونی که تنهاست میدونه